افسوس که نان پخته، خامان دارند
اسباب تمام ، ناتمامان دارند
برای یادگرفتن آنچه باید یادبدهیم بهترین سالهای زندگی مان را گذاشتیم تا مبادا در آموزش فرزندان سرزمینمان قصوری از ما سر بزند آنقدر غرق در دیگران شدیم که گاهی فرزندان خودمان را از یاد بردیم. منتی بر هیچ کس نداریم که با عشق خود را فدای دیگران کردیم نه به خاطر دیگران. اما دردت می آید وقتی در مقابل خلوصی که داری وقتی داری با عشق در کلاست کار می کنی کسی که خودش را دانای کل ارزشیابی توصیفی می داند فقط به صرف این که مقامی دارد با دخالت در کارت کاسه عشقت را بر سرت خراب می کند آنقدر خراب که حتی در کلاس درسی که تو را خدای آن کلاس می دانند فرصت انجام کارهایی که صلاح میدانی را از تو می گیرند افسوس.. چند خط زیر را از سایت چناب آقای دکتر بهمن قره داغی گرفته ام برای عزیزانی که فکر می کنند به صرف توصیفی بودن ارزشیابی هیچ آزمونی نباید در کلاس برگزار شود چون آن ها چند کتاب دراین باره خوانده اند به چنین برداشت غلطی رسیده اند. کار کردن درکلاس با کتاب خواندن صرف زمین تاآسمان فرق میکند...
... اگرچه تاریخ آموزش و پرورش رسمی نشان می‌دهد که همواره معلمین از آزمون‌های مداد – کاغذی برای دست یابی به نیم‌رخ روشنی از میزان یادگیری دانش‌آموزان، تصمیم سازی نزدیک به واقعیت، طراحی آموزش‌های تکمیلی و بعدی، وهمراه داشتن پیش‌پندارهایی که اهداف و انتظارات برنامه درسی محقق گشته، کمک شایان توجهی گرفته‌اند.لیکن در ارزشیابی کیفی – توصیفی هنگامی که معلم، به آزمون‌های مداد- کاغذی ، نه به‌عنوان ابزاری تمام و کمال بلکه به عنوان یک ابزار برای کسب آگاهی از میزاندانش و یادگیری‌های هر یادگیرنده و مقایسه‌ی او با خودش و ارائه بازخورد‌های مناسب ِ به‌هنگام, تکیه نمود ،زمینه و بستر مناسب برای یادگیری‌های بعدی او فراهم خواهد ساخت. در این شرایط است که باور می‌کنیم آزمون‌های مداد – کاغذی،- به عنوان یک ابزار در کنار سایر ابزارها - اطلاعاتی را ارائه می نماید که در جهت یادگیری و یا بهبود یادگیری ،چراغ اطمینان ارزشیابی را روشن خواهند نمود .